Het minimalisme van Håkan Strand

In november 2019 volgde ik de workshop Lange sluitertijden olv Wilco Dragt.
Deze workshop startte met een gedegen theoretische basis,
om vervolgens in het veld te proeven en te experimenteren van die opgedane kennis.
Starten met flink wat theorie, dat lijkt wellicht saai,
maar is eigenlijk enorm verrijkend.
Gedurende deze theorie-sessie werden ook een aantal ‘grootheden’ of inspirators benoemd van de fine art- fotografie.
Een daarvan was Håkan Strand, een Zweedse fotograaf.

Een verdieping in zijn werk volgde, met uiteindelijk de aanschaf van zijn schitterende boek ‘Silent Moments’ uit 2017.
Voor de liefhebbers van fine art, long exposures en minimalistische beelden is dit een pareltje!

Met toestemming van Håkan , wil ik je graag kennis laten maken met zijn werk, mocht dit nog niet bekend zijn.

Het uiterlijk van dit boek is, mijn inziens, al opvallend mooi. Het heeft een bepaalde ‘sjieke’ degelijkheid, een gebonden versie, met een stoffen kaft, waarin een van zijn beelden is ingebed.  Geen titel op de cover, het is het beeld waar het om gaat!

Het boek kent diverse verschijningen: de kijker heeft een keuze uit drie verschillende coverfoto’s.

Er zijn 54 duotone werken van hem opgenomen, allemaal gedrukt in vierkant formaat,
en geplaatst op de rechterzijde van de pagina’s.
Dat oogt rustig en zorgt er voor dat de focus enkel op dat beeld gelegd wordt.

Zijn werk betreft zowel seascapes, landscapes, maar ook cityscapes, met toch de nadruk op de eerste 2
en zijn grotendeels in Zweden gefotografeerd, maar ook elders in Europa en in de USA.

De titel zegt het al: ‘Silent moments’, er straalt een enorme rust uit van deze beelden.
Minimalistisch, van grote eenvoud, zonder er een mens in te bespeuren.
Composities bestaan vaak uit invoerende lijnen, solo-objecten (al dan niet natuurlijk), reflecties of kennen juist een bepaald ritme van de onderwerpen.
Qua weersomstandigheden is hij duidelijk een liefhebber van mist en/of sneeuw en hij werkt voornamelijk als long exposure fotograaf.

Ik werd heel enthousiast van dit boek! Vanwege enerzijds de rust die het geeft, en anderzijds de inspiratie.
Een echte aanrader dus, zeker als je van minimalistische beelden houdt en je ook een liefhebber bent van long-exposure-beelden.

Mocht je geïnteresseerd zijn, dan is dit zijn website, waar je ook het boek kunt terugvinden:

http://hakanstrand.com/

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Het spel van de lijntjes

Met het plannen van een tripje met fotomaatje Corina, kwamen we uit in Urk en omgeving.
Volgens ‘De mooiste fotolocaties van Oost-Nederland’ is Urk en het Urkerbos een prima plek om te fotograferen.

https://webshop.natuurfotografie.nl/product/de-mooiste-fotolocaties-van-oost-nederland/

En het boek liegt niet.
Er zijn best wel wat mooie fotogenieke plekken, zowel in Urk zelf, als in het Urkerbos, waar je je creativiteit goed uit de verf kan laten komen.

Ideetjes, inspiratie doe je overal op.
En wanneer er dan locaties zijn die een potentiële kans maken om fotografisch mee te stoeien, pin ik ze in My Maps en leg ik als het ware een roadmap aan van fotogenieke locaties.
Zo kwam ik ook uit bij het windmolenpark bij de Westermeerdijk.

Dus al snel werd de combi afgesproken: Urkerbos, Urk en de dijk.

Maar eerlijk is eerlijk, mijn hartje ging ietwat sneller kloppen bij het windmolenpark. 

Een samenspel van natuur en gecreëerd landschap door de mens.

Het (ritmische) spel der lijnen, het blijft een fascinatie voor me.

In dit geval nog een extra uitdaging om het goed vast te leggen, gezien het snoeiharde licht midden op de dag.

Afwisselende banen leidend naar het uiteindelijke verdwijnpunt, met als compensatie de verticale molens. Strak van opzet. De wolkjes en de fietser zijn de welkome spelbrekers.
H-splitsing
Opnieuw de gevarieerde banen, dit keer kan gekozen worden welke uiteindelijke richting het wordt. Het gelapte wegdek vormt een mooie H en breekt het grote asfalt-vlak.
De grootsheid van de windmolens
Een plas water die geleidelijk opdroogt. Precies in het midden doorklieft met het nieuwe asfalt. Keiharde randen, versterkt door het harde licht. De reflectie zorgt voor een softe afwerking
Het toppunt van een menselijk landschap: Keien vallen als een landtong het land binnen.

 

error: Kopiëren niet toegestaan