The making of Street View

Fotografisch topjaar 2021  

Een terugblik op een fantastisch project, Street View. 
En om dan ook maar meteen de gebakken taart  prijs te geven: (klik op de afbeelding om  te vergroten en verder te navigeren)

Het boek ‘Street View’, over hoe de mens in zijn of haar context leeft en hoe de natuur zich in diezelfde context beweegt en hun onderlinge beïnvloeding.  Dit alles vastgelegd in of vanuit mijn eigen straat.

Mijn startpunt

Begin 2021 meldde ik mij aan voor het project Fotografisch topjaar olv Bart Siebelink.

Een fotografieproject waaraan ik een heel jaar kon werken, en waarbij een 6-tal meetings enerzijds de stok-achter-de-deur vormden, anderzijds als sparring-partner kon dienen om mijn proces te bewaken, te kaderen, uit te dagen, etc..

Ik had er zin in!!

De sessies startten. In beginsel online.

Een leuke, gedreven club mensen, met veel know how, een diversiteit aan project ideeën, wat heel inspirerend werkte. Met daarnaast  diverse oefeningen en het bespreken van het eigen portfolio, om te zien op welk level de fotografie stond, en om het brein en gevoel  te stimuleren en te helpen bij het verkrijgen van een seriematig idee, kader en aanpak. Ook de persoonlijke inspiratiebronnen kwamen aan bod.

Een belangrijke inspirator voor dit project was voor mij de Vlaamse fotograaf Bert Dankaert. 

Zijn boek Simple Present uit 2013 in pdf-formaat: 

Bert Danckaert – Simple Present – 2013

Het definitieve thema had ik al vrij snel paraat. Stammend uit een veelomvattender idee, waar ik al langer in mijn hoofd mee bezig was, en wat nu gecomprimeerd werd. De mens in zijn context op macro niveau: Mijn eigen straat werd de studio. Diverse fotografiegenres konden gecombineerd worden, juist vanwege de gevarieerdheid die de straat te bieden had. 

Voor dit project had ik een aantal regels in mijn hoofd, die een prima kader vormde. Zo mochten er bijvoorbeeld geen mensen op de foto, enkel de schim van de fotograaf zelf. Dit om het beschouwende te accentueren.  Een andere regel was dat niet alles herleidbaar hoefde te zijn. Op die manier kon er meer een balans komen tussen registratiebeelden en beelden met een bepaalde abstractie of creatieve techniek. Ook de werkvorm was meteen duidelijk: Een fysiek boek en een digitale versie, gepubliceerd op mijn website.

De eerste actie: Oriëntatie van bestaande beelden

Het idee was er. Maar hoe dan te beginnen?

Ik ging allereerst op onderzoek:  Welke foto’s waren er reeds gemaakt? Google was my best friend en ik realiseerde me dat de regionale makelaars  goede zaken deden in mijn straat. Ik heb veel ’te koop-huizen’ online kunnen bewonderen, zowel van buiten, maar ook van binnen. Ook veel beelden van kussende of innig omhelzende auto’s op relatief onveilige plekken in mijn straat. En veel archiefbeelden van gebouwen, straatimpressies, etc, soms zelfs onherkenbaar.

Een beeld vond ik er uit springen:

© Fotograaf onbekend. Geen idee uit welk jaar deze foto stamt en wie de maker is. Maar het beeld is duidelijk herkenbaar en ademt een bepaalde sfeer uit die ik ook graag wilde overbrengen in mijn eigen werk.

Het was opvallend dat er geen enkele beelden waren van enkel  de natuur. Ik vroeg me dan ook af, te saai, te nietszeggend?

Ik dook in mijn eigen verzameling: Wat had ik tot nu toe zelf allemaal gefotografeerd in mijn straat? En ik vond nog verrassende beelden, sommigen goed bruikbaar voor mijn project: (klik op de afbeelding om  te vergroten en verder te navigeren)

Actie 2: Shooten

Mijn volgende stap was het feitelijke shooten.

Ik ben de tel kwijt hoe vaak ik op pad ben geweest. Telkens, als ik onze honden uitliet en ‘mijn rondje’ maakte, zag ik nieuwe beelden. Doorgaans ging ik daarna meteen terug om het vast te leggen: Een van de leerpunten: Wacht niet met vastleggen, uitstel is afstel! Soms was er dus een idee, maar soms liep ik ook op goed geluk, en ontmoette ik  doorgaans wel een verrassing.

Desondanks bleef ik wel vasthouden aan een vaste indeling: ‘natuur-shoot’, ‘wonen-shoot’, ‘werken-shoot’ om de innerlijke focus te behouden.

Naast een paar technische uitdagingen, was het grootste leermoment voor mij vooral de zgn. ‘wonen-shoot’. Ik moest persoonlijke barrières  zien te overwinnen.  Ik moest immers achter de camera vandaan en on speaking terms komen met sommige bewoners.  Ik wilde fotograferen met de permissie van de eigenaren, wel zo netjes. Maar dat betekende ook met de billen bloot, een nee kunnen incasseren, of verwachtingen scheppen, en mezelf dus een druk opleggen dat het wel moest slagen. 

Actie 3: Selecteren / kaderen

Uiteindelijk ontstond er een enorme verzameling afbeeldingen.

Een deel van de verzameling foto’s – mei 2021

Al deze afbeeldingen werden afgedrukt. Maar ze werden ook in een digitaal whiteboard (Miro) geplaatst. Digitaal kon ik ze schuiven, kon ik er aantekeningen bij plaatsen, strepen door trekken, etc., en het vervolgens opslaan. Heel handig, omdat het op die manier niet in de weg lag, of opgeruimd hoefde te worden.  

Totaaloverzicht digitaal whiteboard Miro – augustus 2021
Detail digitaal whiteboard Miro – augustus 2021

De uiteindelijke verfijning vond wel plaats met de uitgeprinte beelden. 

Sommige beelden waren vanuit verschillende hoeken gemaakt, om uiteindelijk de best passende bij het project te kunnen inzetten.

Hetzelfde kunstwerk, de context wordt leidend voor de publicatie

Al selecterend ontstonden vanzelf categorieën en uiteindelijk ook titels. Ik wilde een boek met veel lege ruimte en weinig tekst. Elk beeld moest in zekere zin een solistische opvoering kunnen geven, maar toch ook in groepsverband kunnen meedingen op de bühne.  Anders was het natuurlijk geen project geworden. Sommige beelden hadden elkaar juist ook nodig om tot volledige bloei te komen en moesten naast elkaar geplaatst worden.  

De titels vormden de verbinding tussen de verschillende categorieën,  door de taalstijl uniform te maken.

Dit proces vond ik heel leerzaam en inspirerend.

Helpers in dit geval waren Bart en de medecursisten, mijn eigen proceslogboek en een tweetal coachingsboeken: (klik op de afbeelding om  te vergroten en verder te navigeren)

In deze fase moest ik ook soms drastische keuzes maken. Als fotograaf heb je vaak je lieverdjes, waar je moeilijk afstand van kunt nemen. Echter, soms passen die lieverdjes niet in een serie.

Een van mijn lieverdjes die ik toch de deur moest wijzen. Daaaag!

Actie 4: Ontwerpen

Eenmaal de selectie en indeling duidelijk, kon ik aan de slag met het ontwerpen. 

Ik begon met het boek, daarin voorzag ik namelijk het meeste werk. Ondertussen bleef ik wel nog af en toe nieuwe beelden maken, om de bestaande categorieën volledig te maken.  De foto’s en titels werden ingevoegd in het format. 

Printscreen van boek in wording – Format De Fotofabriek

Teksten werden geschreven, en de cover werd ontworpen. Regelmatig werden zaken verfijnd of veranderd, mede ook vanuit de feedback van de groep. Om nog wat meer grafisch onderlegd te zijn, volgde ik een webinar van Confidence Factory, genaamd ‘Aan de slag met graphic design’. 

En toen was het zo ver: klaar voor de druk!! Enorm spannend.  Zou het allemaal goed zijn ingevoerd? Geen taal- of indelingsfouten?, etc. Allerlei beren leken op de weg.  Gelukkig kreeg ik een paar dagen later al uitsluitsel:  Een klepperende brievenbus, en ja hoor, daar lag mijn boek!

Vers van de drukker.
Spannend om te openen!

Ik was heel blij met het eindresultaat. De druk vond ik over het algemeen heel goed. De hooglichten vielen bij sommige foto’s wel een beetje tegen, juist bij die hele verfijnde beelden. Voor toekomstig projecten is een verdere verdieping in colormanagement wel heel belangrijk. 

Eenmaal het boek ontworpen, kon ik ook een vervolgslag slaan met de website. Ik wilde een flipbook maken, om de suggestie van een boek weer te geven.

Maar het was moeilijker te realiseren dan gedacht, omdat het aantal pagina’s groot was (en dus meer laadtijd). Het ‘book’ bladerde niet soepel, of liep vast, vooral als het bekeken werd op een mobiele telefoon. 

WordPress onbetaalde plugins voor flipbooks.

Goedkoop is duurkoop zegt men wel eens, en dat bleek. Vele ‘arbeidsuren’ verder, zonder gewenst resultaat stond ik op het punt om de handdoek in de ring te gooien. Alternatieven die ik bedacht had, waren het nèt niet. Uiteindelijk vond ik een (betaalde) plugin, die de hoeveelheid pagina’s kon verwerken, en zelfs voor mobiele telefoons een aparte applicatie bood. Nu was het maken van het flipbook een eitje!  En zo voltooide het wordingsproces van Street View!

Actie 5: Eindpresentatie

De laatste stap, le moment suprême: Het presenteren van het eindproduct aan Bart Siebelink en de overige studenten. Een externe deskundige, creativiteitscoach, Lodewijk Ouwens, was ook aanwezig, als ‘assesor’.

Eindpresentatie in Londotuin in Leersum op 19 maart 2022

Ieder project werd uitvoerig besproken op wordingsproces, leermomenten, en toekomstmuziek. Heel inspirerend om dit te delen met elkaar.

Ik heb genoten van het totale traject. Een aanrader om te volgen en om een lange tijd met een thema bezig te zijn. Door toch heel planmatig te werk te gaan, gedisciplineerd en gefocust te blijven op alle facetten, is het project volledig binnen de tijdspanne voltooid. 

Met als afsluiting van het fotografisch topjaar een groepsfoto!

Fotografisch topjaar 2021/2022 Met vlnr Bart Siebelink, Marian Smeets, Lodewijk Ouwens, Barend van Gemerden, Anton Meijer, Ferdi Notten en Corina Blok. Niet op de foto: Nanda Bussers, Brigitte Storms, Yolanda Muntz.

Mocht je het boek nog niet gezien hebben en er benieuwd naar zijn, klik dan op onderstaande link:

Street View – Marian Smeets

 

 

 

Opaalkust – Groot in minimaal

Het stond al geruime tijd op mijn lijstje, een bezoek aan de Opaalkust. Een gebied dat heel aantrekkelijk is voor fotografen.

We besloten om hier onze zomervakantie te boeken, zo’n anderhalf jaar geleden, toen we nog nooit over corona gehoord hadden. 
Gelukkig waren de omstandigheden voor nu nog net voldoende gunstig om te kunnen gaan.
Ons verblijf in een vakantiehuis op  zo’n 200 m van de kust van Escalles, was  ideaal.
Van daaruit was het gemakkelijk om alle aantrekkelijke richtingen uit te gaan.

Keuze genoeg dus om diverse vormen van fotografie te beleven!

Van te voren had ik een soort lijstje gemaakt van de plekken en onderwerpen die ik graag wilde vastleggen en had ik als reminder diverse technieken opgeschreven die ik wilde uitproberen.
Dit om te voorkomen dat ik toch weer mijn vertrouwde ‘ding’ ging doen. 
Ik nam ook telkens mijn tas met alle fotospullen mee, zodat ik alle bewegingsruimte had om een foto te kunnen maken met de middelen die daarvoor nodig waren.
Een heel gesjouw, dat wel. Maar ik had het er graag voor over. 

HET LANDSCHAP

Het landschap is heerlijk glooiend, wat gigantische mogelijkheden biedt qua minimalisme, gelaagdheid en lijnenspel.
Ik heb me er gigantisch kunnen vermaken, heerlijk ‘spelend’ met weinig, lijnen en vlakken.
Bij de landschappen werd de polarisatiefilter standaard op de lens geschroefd.
Hierbij werd vooral de korte telelens gebruikt, eventueel in combinatie met de 1.4 teleconverter.

DE KUST

Ook de kust biedt enorm veel mogelijkheden. Denk aan de geweldig mooie opaalkleur van de zee, de (krijt)rotsen, bemoste (grote) stenen, rijen (mossel)paaltjes, etc. Prachtige elementen die het landschap aantrekkelijk en karakteristiek maken.

Het wrak bij Tardinghen, de Lord Grey, was een gerichte trip. Enkel te zien bij eb. Ik wilde deze per se vastleggen, vergane glorie is nu eenmaal mijn ding!

Bij deze zeelandschappen heeft vooral de 10-stops-filter/big stopper zijn werkweek gedraaid.
Het lensgebruik varieerde, van groothoek naar kleine telelens, met eventueel de 1.4 teleconverter.

DE MENS

Ik houd van landschappen, veelal leeg van aard. Maar soms heeft het een meerwaarde als daar de mens of diens invloed in dat landschap gepositioneerd is. Maar niet te groot, want de natuur of het landschap blijft ten alle tijden de baas in mijn optiek.

DETAIL

De landschappen en zeelandschappen tonen veel details die de moeite waard zijn om vast te leggen: Stenen, palen, vondsten op het strand, repeterende structuren, etc..
Wanneer de omstandigheden even ongunstig waren om de landschappen vast te leggen, schakelde ik met de macrolens over naar de details. Vaak werd hierbij ook de polarisatiefilter gebruikt om eventuele reflecties weg te nemen.

LEERPROCES

Misschien herken je dat wel. Je komt op een nieuwe plek en je wordt overspoeld door heel veel en hele aantrekkelijke indrukken. Meteen gaat er in je hoofd van alles gebeuren en zie je tig mogelijkheden om vast te leggen. Er ontstaat een bepaalde gretigheid, dan wel ongeduldigheid. Je wilt er het maximale uithalen en gaat aan de slag. De snelheid van je willen en moeten, wint het van de rust om het goed te doen. 
En dat overkwam mij regelmatig bij de Opaalkust. De grootste leerfactor, ongeacht wel landschap, detail of wat dan ook, was dan toch,  om regelmatig mijn handrem aan te trekken. 

Met de juiste voorbereiding, het ‘spiekbriefje’ en ook die handrem, was het totaalpakket puur genieten.
Deze trip was duidelijk een voorgerechtje. Het diner zal zeker vast nog geserveerd worden. Ooit, als corona niet langer meer voor ons bepaalt!

Zie hier een totaaloverzicht in verscheidenheid die de Opaalkust biedt. (klik om te vergroten) 

 

error: Kopiëren niet toegestaan