The making of Street View

Fotografisch topjaar 2021  

Een terugblik op een fantastisch project, Street View. 
En om dan ook maar meteen de gebakken taart  prijs te geven: (klik op de afbeelding om  te vergroten en verder te navigeren)

Het boek ‘Street View’, over hoe de mens in zijn of haar context leeft en hoe de natuur zich in diezelfde context beweegt en hun onderlinge beïnvloeding.  Dit alles vastgelegd in of vanuit mijn eigen straat.

Mijn startpunt

Begin 2021 meldde ik mij aan voor het project Fotografisch topjaar olv Bart Siebelink.

Een fotografieproject waaraan ik een heel jaar kon werken, en waarbij een 6-tal meetings enerzijds de stok-achter-de-deur vormden, anderzijds als sparring-partner kon dienen om mijn proces te bewaken, te kaderen, uit te dagen, etc..

Ik had er zin in!!

De sessies startten. In beginsel online.

Een leuke, gedreven club mensen, met veel know how, een diversiteit aan project ideeën, wat heel inspirerend werkte. Met daarnaast  diverse oefeningen en het bespreken van het eigen portfolio, om te zien op welk level de fotografie stond, en om het brein en gevoel  te stimuleren en te helpen bij het verkrijgen van een seriematig idee, kader en aanpak. Ook de persoonlijke inspiratiebronnen kwamen aan bod.

Een belangrijke inspirator voor dit project was voor mij de Vlaamse fotograaf Bert Dankaert. 

Zijn boek Simple Present uit 2013 in pdf-formaat: 

Bert Danckaert – Simple Present – 2013

Het definitieve thema had ik al vrij snel paraat. Stammend uit een veelomvattender idee, waar ik al langer in mijn hoofd mee bezig was, en wat nu gecomprimeerd werd. De mens in zijn context op macro niveau: Mijn eigen straat werd de studio. Diverse fotografiegenres konden gecombineerd worden, juist vanwege de gevarieerdheid die de straat te bieden had. 

Voor dit project had ik een aantal regels in mijn hoofd, die een prima kader vormde. Zo mochten er bijvoorbeeld geen mensen op de foto, enkel de schim van de fotograaf zelf. Dit om het beschouwende te accentueren.  Een andere regel was dat niet alles herleidbaar hoefde te zijn. Op die manier kon er meer een balans komen tussen registratiebeelden en beelden met een bepaalde abstractie of creatieve techniek. Ook de werkvorm was meteen duidelijk: Een fysiek boek en een digitale versie, gepubliceerd op mijn website.

De eerste actie: Oriëntatie van bestaande beelden

Het idee was er. Maar hoe dan te beginnen?

Ik ging allereerst op onderzoek:  Welke foto’s waren er reeds gemaakt? Google was my best friend en ik realiseerde me dat de regionale makelaars  goede zaken deden in mijn straat. Ik heb veel ’te koop-huizen’ online kunnen bewonderen, zowel van buiten, maar ook van binnen. Ook veel beelden van kussende of innig omhelzende auto’s op relatief onveilige plekken in mijn straat. En veel archiefbeelden van gebouwen, straatimpressies, etc, soms zelfs onherkenbaar.

Een beeld vond ik er uit springen:

© Fotograaf onbekend. Geen idee uit welk jaar deze foto stamt en wie de maker is. Maar het beeld is duidelijk herkenbaar en ademt een bepaalde sfeer uit die ik ook graag wilde overbrengen in mijn eigen werk.

Het was opvallend dat er geen enkele beelden waren van enkel  de natuur. Ik vroeg me dan ook af, te saai, te nietszeggend?

Ik dook in mijn eigen verzameling: Wat had ik tot nu toe zelf allemaal gefotografeerd in mijn straat? En ik vond nog verrassende beelden, sommigen goed bruikbaar voor mijn project: (klik op de afbeelding om  te vergroten en verder te navigeren)

Actie 2: Shooten

Mijn volgende stap was het feitelijke shooten.

Ik ben de tel kwijt hoe vaak ik op pad ben geweest. Telkens, als ik onze honden uitliet en ‘mijn rondje’ maakte, zag ik nieuwe beelden. Doorgaans ging ik daarna meteen terug om het vast te leggen: Een van de leerpunten: Wacht niet met vastleggen, uitstel is afstel! Soms was er dus een idee, maar soms liep ik ook op goed geluk, en ontmoette ik  doorgaans wel een verrassing.

Desondanks bleef ik wel vasthouden aan een vaste indeling: ‘natuur-shoot’, ‘wonen-shoot’, ‘werken-shoot’ om de innerlijke focus te behouden.

Naast een paar technische uitdagingen, was het grootste leermoment voor mij vooral de zgn. ‘wonen-shoot’. Ik moest persoonlijke barrières  zien te overwinnen.  Ik moest immers achter de camera vandaan en on speaking terms komen met sommige bewoners.  Ik wilde fotograferen met de permissie van de eigenaren, wel zo netjes. Maar dat betekende ook met de billen bloot, een nee kunnen incasseren, of verwachtingen scheppen, en mezelf dus een druk opleggen dat het wel moest slagen. 

Actie 3: Selecteren / kaderen

Uiteindelijk ontstond er een enorme verzameling afbeeldingen.

Een deel van de verzameling foto’s – mei 2021

Al deze afbeeldingen werden afgedrukt. Maar ze werden ook in een digitaal whiteboard (Miro) geplaatst. Digitaal kon ik ze schuiven, kon ik er aantekeningen bij plaatsen, strepen door trekken, etc., en het vervolgens opslaan. Heel handig, omdat het op die manier niet in de weg lag, of opgeruimd hoefde te worden.  

Totaaloverzicht digitaal whiteboard Miro – augustus 2021
Detail digitaal whiteboard Miro – augustus 2021

De uiteindelijke verfijning vond wel plaats met de uitgeprinte beelden. 

Sommige beelden waren vanuit verschillende hoeken gemaakt, om uiteindelijk de best passende bij het project te kunnen inzetten.

Hetzelfde kunstwerk, de context wordt leidend voor de publicatie

Al selecterend ontstonden vanzelf categorieën en uiteindelijk ook titels. Ik wilde een boek met veel lege ruimte en weinig tekst. Elk beeld moest in zekere zin een solistische opvoering kunnen geven, maar toch ook in groepsverband kunnen meedingen op de bühne.  Anders was het natuurlijk geen project geworden. Sommige beelden hadden elkaar juist ook nodig om tot volledige bloei te komen en moesten naast elkaar geplaatst worden.  

De titels vormden de verbinding tussen de verschillende categorieën,  door de taalstijl uniform te maken.

Dit proces vond ik heel leerzaam en inspirerend.

Helpers in dit geval waren Bart en de medecursisten, mijn eigen proceslogboek en een tweetal coachingsboeken: (klik op de afbeelding om  te vergroten en verder te navigeren)

In deze fase moest ik ook soms drastische keuzes maken. Als fotograaf heb je vaak je lieverdjes, waar je moeilijk afstand van kunt nemen. Echter, soms passen die lieverdjes niet in een serie.

Een van mijn lieverdjes die ik toch de deur moest wijzen. Daaaag!

Actie 4: Ontwerpen

Eenmaal de selectie en indeling duidelijk, kon ik aan de slag met het ontwerpen. 

Ik begon met het boek, daarin voorzag ik namelijk het meeste werk. Ondertussen bleef ik wel nog af en toe nieuwe beelden maken, om de bestaande categorieën volledig te maken.  De foto’s en titels werden ingevoegd in het format. 

Printscreen van boek in wording – Format De Fotofabriek

Teksten werden geschreven, en de cover werd ontworpen. Regelmatig werden zaken verfijnd of veranderd, mede ook vanuit de feedback van de groep. Om nog wat meer grafisch onderlegd te zijn, volgde ik een webinar van Confidence Factory, genaamd ‘Aan de slag met graphic design’. 

En toen was het zo ver: klaar voor de druk!! Enorm spannend.  Zou het allemaal goed zijn ingevoerd? Geen taal- of indelingsfouten?, etc. Allerlei beren leken op de weg.  Gelukkig kreeg ik een paar dagen later al uitsluitsel:  Een klepperende brievenbus, en ja hoor, daar lag mijn boek!

Vers van de drukker.
Spannend om te openen!

Ik was heel blij met het eindresultaat. De druk vond ik over het algemeen heel goed. De hooglichten vielen bij sommige foto’s wel een beetje tegen, juist bij die hele verfijnde beelden. Voor toekomstig projecten is een verdere verdieping in colormanagement wel heel belangrijk. 

Eenmaal het boek ontworpen, kon ik ook een vervolgslag slaan met de website. Ik wilde een flipbook maken, om de suggestie van een boek weer te geven.

Maar het was moeilijker te realiseren dan gedacht, omdat het aantal pagina’s groot was (en dus meer laadtijd). Het ‘book’ bladerde niet soepel, of liep vast, vooral als het bekeken werd op een mobiele telefoon. 

WordPress onbetaalde plugins voor flipbooks.

Goedkoop is duurkoop zegt men wel eens, en dat bleek. Vele ‘arbeidsuren’ verder, zonder gewenst resultaat stond ik op het punt om de handdoek in de ring te gooien. Alternatieven die ik bedacht had, waren het nèt niet. Uiteindelijk vond ik een (betaalde) plugin, die de hoeveelheid pagina’s kon verwerken, en zelfs voor mobiele telefoons een aparte applicatie bood. Nu was het maken van het flipbook een eitje!  En zo voltooide het wordingsproces van Street View!

Actie 5: Eindpresentatie

De laatste stap, le moment suprême: Het presenteren van het eindproduct aan Bart Siebelink en de overige studenten. Een externe deskundige, creativiteitscoach, Lodewijk Ouwens, was ook aanwezig, als ‘assesor’.

Eindpresentatie in Londotuin in Leersum op 19 maart 2022

Ieder project werd uitvoerig besproken op wordingsproces, leermomenten, en toekomstmuziek. Heel inspirerend om dit te delen met elkaar.

Ik heb genoten van het totale traject. Een aanrader om te volgen en om een lange tijd met een thema bezig te zijn. Door toch heel planmatig te werk te gaan, gedisciplineerd en gefocust te blijven op alle facetten, is het project volledig binnen de tijdspanne voltooid. 

Met als afsluiting van het fotografisch topjaar een groepsfoto!

Fotografisch topjaar 2021/2022 Met vlnr Bart Siebelink, Marian Smeets, Lodewijk Ouwens, Barend van Gemerden, Anton Meijer, Ferdi Notten en Corina Blok. Niet op de foto: Nanda Bussers, Brigitte Storms, Yolanda Muntz.

Mocht je het boek nog niet gezien hebben en er benieuwd naar zijn, klik dan op onderstaande link:

Street View – Marian Smeets

 

 

 

Bomal sur Ourthe

Bomal Sur Ourthe

Bomal Sur Ourthe, een klein dorpje, gelegen in de vallei van, zoals de naam al laat zien, de Ourthe, met als crossing point de Aisne in de Belgische Ardennen, in de provincie Luxemburg.

Een mistige zondagmorgen
L’Eglise Bomal in de mist – onder aan de berg, tegen de rand van het dorpje

De uitvalsbasis voor onze korte vakantie dit jaar. We waren er 2 jaar geleden reeds geweest, in dezelfde accommodatie, Chalet Kuckucksnest, gelegen op de berg bij het dorpje.
Een geweldige plek om te vertoeven, zeker ook voor onze twee getraumatiseerde viervoeters, die een hoog omheind terrein nodig hebben om los te kunnen lopen.

Juist omdat we de plek al kenden, en ook al een groot gedeelte van de omgeving hadden gezien, was de drive om dit jaar veel te ondernemen minder groot. We kwamen voor de rust en hadden  niet veel gerichte plannen.  Mijn intentie was om vooral de tuin als local patch te beschouwen en daar de uitdagingen te zoeken naar creatieve beelden en experimenten. 

Het weer was die week in de beleving van velen ‘schitterend’ met volop zon, geen wolkje aan de lucht. Nu ben ik, eerlijk gezegd, wat minder van de zon. Het felle licht vergt een andere kijk of aanpassing van het fotograferen.

Een eerste oriëntatierondje door de tuin volgde, met de doggies om me heen snuffelend. Mijn oog viel op een vlinderstruik, die bijna uitgebloeid was. Slechts een paar bloemen waren nog volop paars en een 5-tal verschillende vlinders trok gretig met hun slurfje de nectar uit de resterende bloemen. Al die uren bleven ze zich amuseren op die bloempluimen en ik realiseerde me dat ik niet al te lang meer moest wachten.

Dag 2 werd een van mijn ‘shoot-days’ en die dag kon ik diverse vlinders vastleggen. Er ontstond een miniserie, van ook een paar soorten die Nederland zeldzaam is.
De volgende dag waren alle bloemen uitgebloeid, helemaal ‘leeggezogen’ door de fladderende beestjes en was er geen vlindertje meer te bekennen. 

Klik op de afbeelding om ze groter te zien.

We hadden de pech dat we het hoogseizoen van de bloeiende planten reeds achter ons hadden. Een paar soorten voerden toch nog een show op. Een daarvan was de Chinese Anemoon.

Het gele hartje contrasteerde fors met de roze blaadjes en toen  zich daar ook nog eens een groene rups in verstopte, ontstond er een afwisselend kleurenpakket.

Chinese Anemoon met een rupsje
Chinese Anemoon met rups. Een focus stack van 9 opnames.

Ook de achterzijde van de bloem ‘pakte mooi uit’, met de ranke stengel torende de plant hoog boven de rest van een border uit.

Chinese anemoon met bokeh
Chinese Anemoon, met haar ranke stengel torent ze ver boven de rest van de border uit

Tijdens mijn dagelijkse oriëntatie rondjes ontdekte ik een tweetal struiken naast elkaar, waarbij de ene rood blad droeg en de andere een doorsnee groen blad. De zon scheen fel op de bladeren en op sommige punten overlapten ze elkaar en ontstond er een schaduwstrook. Ik besloot een foto te maken van dit ‘kruispunt’, maar wilde ze eigenlijk volledig scherp op de gekleurde delen.
De moeilijkheid zat hem ook in het feit dat de takken zich hoog boven mij bevonden. Hoe hoger, hoe meer windstroming en dus bewegingsonscherpte. Het statief in de meest hoge stand, de takken geketend aan plamps zijn er 19 afbeeldingen gemaakt van dit ene beeld, met elke een ander scherptegebied. In photoshop werden ze over elkaar gelegd.

Crossing - Focusstack van 19 foto's
Focusstack van 19 beelden – geketend aan plamps en met het statief in de hoogste stand

De tuin kent dus een grote variatie aan beplanting en er staan veel bomen, vooral dennen. Jammer genoeg zijn er de afgelopen jaren verschillende bomen in de tuin gerooid, om verschillende redenen.

Desondanks staan er nog voldoende exemplaren om volop van te genieten:  En niet alleen wij: De boomklever liet zich vaak zien, het roodborstje leek wel de heer des huizes te zijn en elke morgen en avond sprongen de eekhoorns van tak naar tak en deden ze zich te goed aan de nootjes in het voederhuisje. 

Vanwege de bomen was er ook veel schaduw in de tuin, met dus een vochtige grond. En ondanks de 25 graden Celsius, vond ik warempel een paddenstoel die dankbaar voor me wilde poseren. In de weer met flitser, trigger en filters!

Experimenteren met losse flitser met kleurenfilter
Experimenteren met losse flitser en kleurenfilter

En juist ook in dat bosrijke stukje tuin, bevonden zich ook veel varens, een van de mooiste en creatiefste planten die er zijn, vind ik. Het gebladerte nodigde uit om te experimenteren.

Varens met insect
Ritmische bladeren, al dan niet gevuld met sporen. Met als toefje slagroom op de taart een ieniemienie insect

Mijn fotografisch hoogtepunt in de tuin was toch wel de nachtopname.
De hele week hadden we kraakheldere avonden, goed te zien als we ’s avonds in het donker de berg af- en opliepen om de doggies uit te laten. Zoveel sterren aan de hemel nodigde echt uit om vast te leggen. In een tuin vol met bomen, veilig omheind, en dus ook zonder stoorzenders en, naar verhouding, weinig lichtvervuiling: Voor een fotograaf gigantisch ideaal.
Ik besloot om in de middaguren een compositie te bepalen. Ik wilde een kring van boomtoppen, met in het midden de sterrenhemel.
Het statief werd geïnstalleerd en de schuiven- passen- en meten-dans begon. En yess!! Gelukt met de groothoeklens om dat beeld dat ik voor ogen had vast te stellen.

Compositie voor sterrenhemel
Opstelling in de middaguren

Nu was het een kwestie van wachten tot het donker was. Zekerheidshalve zocht ik nog informatie op uit eerder gevolgde workshops rondom avond/nachtfotografie. Een kwestie van instellen van de camera met de juiste instellingen, en het op het statief bevestigen van de camera.  Enkel nog goed scherpstellen en klaar voor de start!  Het was genieten: Een bosuil riep ergens in het bos op de achtergrond. Zijn roep galmde door de vallei. Het was overigens ook de beroemde bosuil die ons hier weer naar dit chalet had gebracht. Ook het vorige bezoek was hij (nog meer) van de partij en wilde ik hem dit keer graag opnieuw horen.
Achter me ritselde het waarschijnlijk bosmuisjes en voor de rest was het doodstil.
En ik stond naar boven te staren, naar die duizenden sterren, onderwijl de afstandsbediening indrukkend en hopen dat de foto’s toch wel echt scherp genoeg waren.

Sterrenhemel
Chalet Kuckucksnest by night

Een ander hoogtepunt was toch een tripje buitenshuis.
De liefde voor de urbex-fotografie blijft in mijn poriën zitten en ik wist dat er in de nabije omgeving wel een potentiele locatie was die we konden bekijken.

In de urbex scene wordt deze plek Maison Moozer genoemd. Waarom blijft voor mij een raadsel, er is geen enkele info. over deze plek te vinden.

We besloten het er op te wagen. Het was gemakkelijk om er binnen te geraken. Een huis wat grotendeels leeg en getrashed was, maar desondanks wel ontzettend leuk ‘om mee te pikken’. Het licht was snoeihard, en dus enorm lastig om hier kwalitatief goede foto’s te maken. 

Maison Moozer

Geïnteresseerd in de volledige (korte) serie? Klik hier:  Maison Moozer

Inmiddels waren we bijna richting einde van de vakantie en ik liep een laatste ronde. Al een paar dagen zag ik een spin voor het slaapkamerraam te wachten bij zijn web. Zo nu en dan kroop hij naar het midden van het web en kon daar dan ook weer uren blijven zitten.
Aan de buitenkant van het raam bevond zich een vliegen hor, dus spinnie zou nooit en te nimmer binnen geraken.
Ik wilde hem vastleggen, maar niet op een klassieke manier. Maar wat dan wel? Aangezien ik echt een liefhebber ben van donkere beelden, zinspeelde ik op een silhouet-vorm.
Ik besloot het raam aan de binnenkant dicht te doen.
Met een bundeltje licht middels een zaklamp, kon ik een spotlicht krijgen: De reflectie op het raam gaf een licht rondje. Door te bewegen met de lamp, bewoog natuurlijk ook dit rondje en kon ik zo sturen dat de spin in het midden van die spot kwam. Het vliegen hor was niet weg te halen, dus die gaf een ‘rooster’ in de spot. Niet bezwaarlijk vond ik,  juist apart.
Al snel kwamen ook de filters van de zaklamp te voorschijn en diverse kleuren passeerden de revue, rood, groen, blauw en natuurlijk wit. En spinnie? Die vond het prima, had nergens last van, want het licht viel niet op hem!

Silhouet-spin
Een reflectie van een lichtbundel op een raam zorgt voor het spotlicht. De vliegenhor zorgt voor het raster. En spinnie is het model!

Binnenopnames zijn er amper gemaakt, buiten bood voldoende inspiratie. Op een beeld na.
Beiden zijn we gepokt met negatieve ervaringen wat betreft vuur. Daarom zijn we vrij bang voor houtkachels, barbecue’s, vuurkorven, noem maar op. We waren dan ook enorm blij om te horen dat het chalet tegenwoordig ook voorziet in een luchtwarmtepomp. Dus de houtkachel bleef bij ons in ruststand. Maar dat nam niet weg dat ook dat object een dankbaar model bleek.
De afgeblakerde binnenkant gaf een enorm mooi abstract kunstwerk, vooral met een bepaalde lichtinval. Dat verdiende ook een Nikon-blik en een uiteindelijke Nikon-klik.

Abstract
Abstract – detail houtkachel

Al met al was het dus een fantastische vakantie waarin we volop genoten hebben van de rust en ruimte. En ondanks het ‘niets doen’ hebben we toch veel gedaan!
Benieuwd hoe die foto-buiten-studio er nu feitelijk uit heeft gezien die week?

Voila:

Chalet Kuckucksnest – Bomal sur Ourthe

en

Tuin Chalet Kuckucksnest – Bomal sur Ourthe

 

 

 

 

 

 

error: Kopiëren niet toegestaan